Een mooie afsluiter van een druk seizoen..
Dit jaar heb ik veel wedstrijden gelopen, in het voorjaar lag de focus op de 60km van Texel. Met daarbij in de voorbereiding wedstrijden als de 50km Sallandtrail, 60km Vuurtorentrail Ameland en tal van kortere wedstrijden bijvoorbeeld in het prachtige Zeeland ;-)
Vanaf vorig jaar ben ik me onder begeleiding van Gerrit van Rotterdam meer gaan richten op (voor mij) langere afstanden. Dat leverde in de 60 van Texel veel strijd op, een mooie wedstrijd en een 4e plek in een goede tijd. Niet veel later stond alweer de volgende race op de planning, een uitnodiging om met het Nederlandse team mee te doen aan het WK Trail in Annecy. De maxi-race over 86 km met zo'n 5000 hoogtemeters. In voorbereiding op deze wedstrijd veel naar de Ardennen geweest om te trainen en daar ook veel wedstrijden in voorbereiding gelopen. Erg afwisselende wedstrijden, bijvoorbeeld een stratenloopje over 7,5 km, maar trails in de Ardennen, zoals de Grimace trail 30 km, Chaudfontrail 25km, Trail de la Lesse 50 km.
Het WK trail verliep perfect tot zo'n 60km, daarna erg veel afgezien en helaas naar mijn idee teveel tijd en plaatsen verloren. Maar het was een prachtige ervaring en met het team als land een mooie klassering weten te noteren! Een ervaring om nooit te vergeten. Daarna tijd voor wat rust... Of toch niet, want de volgende uitnodiging lag al in de bus. De EK Ultra Skyrunning tijdens de IceTrail in Val d'Isere. 65km met een gemiddelde hoogte boven de 2500m dus niet zo veel zuurstof voor iemand die gewend is veilig achter de duintjes te trainen beneden zeeniveau (liefst er tegenop). Waar ik in veel van mijn langere wedstrijden merkte op het eind tekort te komen, vermoeid te raken, terrein te verliezen op de concurrentie, was deze race totaal andersom. Een snelle start om voorin te zitten, maar daarna totaal geen ritme kunnen vinden en vreselijk afgezien. Een langere pauze op een verzorgingspost, wat cola en wat eten... Gek genoeg leek ik als herboren en liep ik (voor mijn doen) een geweldig laatste deel van de race waardoor ik toch een iets beter gevoel aan de wedstrijd overhield.
Toen weer een mini rust periode omdat het volgende hoofddoel al vanaf begin van het jaar met hoofdletters in de agenda stond... De TransAlpineRun samen met teammaat Michel Buijck, degene die mij voor het eerst meenam naar een trail (de allereerste Koning van Spanje Trail, voor mij 10km). De TAR werd een fantastische week, vol gezelligheid, sfeer en prachtige omgeving. Wat een wedstrijd, als ik daar aan terugdenk... Wat een race, we hebben daar als team leuk kunnen presteren met een 12e plek in onze categorie. Het hoogtepunt van de TAR was voor mij uiteraard de bergsprint op dag 5 waar je individueel kon lopen. Die ochtend ook besloten om er vol voor te gaan, dit resulteerde in een overwinning! Ik had gewoon een etappe in de TransAlpineRun gewonnen en stond ik daar op het podium tussen de tweelingbroers Marc en Oscar Casal uit Andorra (de latere winnaars van de gehele TAR)
Dan zou ik na de TAR eindelijk wat rust nemen... Maar in Zeeland hebben we sinds een aantal jaar het eerste weekend van oktober een evenement waar heel de provincie dol op is, de kustmarathon. Die dus maar lopen als toetje, met insteek "we zien wel waar het schip strand" gelopen voor wat ik waard was, het schip strandde uiteindelijk 4 km voor de finish, toen nog in 4e positie. Uiteindelijk een 10e plaats, maar wel een topdag beleefd!
Nou had ik al een uitnodiging op zak voor het NK trail tijdens de Duinentrail in Schoorl, die dus ook maar meepakken? Een andere voorbereiding dan gebruikelijk, vooral veel kortere trainingen en wedstrijden o.a. steeds de kortste afstand tijdens de Devils Trails. Ik had het idee dat de inhoud wel goed zat en soms had ik gewoon geen zin in langere trainingen. De kustmarathon ging goed tot 38 km, Schoorl zou "maar" 37km zijn. Moest helemaal goedkomen! De wedstrijdtactiek was simpel, zo lang mogelijk met de kopgroep mee. Ik kon Zac Freudenberg zo'n 5km bijbenen, toen had ik het idee... het lijkt wel een 10km wedstrijd/trail... Ik moest een tandje terug anders ging ik dat niet volhouden. Iwan Kamminga liep nog iets langer met Zac mee, maar we kwamen al vlot samen te lopen.
Tot ongeveer 18km, waar ik ook een gaatje moest laten op Iwan. Bij het opgaan van het strand had ik dit weer dichtgelopen, maar ik moest hem kort daarna wederom laten gaan. Bij het verlaten van het verlaten van het strand ging even door mijn hoofd het zal toch niet weer als bij de kustmarathon... komen ze straks allemaal voorbij. Doorlopen Tim, je ligt nog steeds 3e das toch prachtig bij een eerste NK. Ik heb even wat tijd nodig om in een ritme te komen, maar wanneer ik dat eenmaal heb zie ik nog steeds Iwan voor me lopen. Zo'n grote voorsprong kan hij dus niet hebben... Als ik na wat duintoppen, zand, duintoppen, zand (en ga zo maar door) ineens Zac vlak voor me zie en iets verder daarvoor Iwan krijg ik een boost. Zac moet ik kunnen pakken, dan kan ik nog 2e worden op dit NK, gaaf! Nu begint het echt te draaien met die lekkere mulle zandstroken, Zac haal ik in en ik richt me gelijk op Iwan. Het moet nog kunnen, bij verzorgingspost 2 lig ik vlak achter hem. Op de trap weet ik hem te passeren en hij geeft me nog een tikje om succes te wensen: "kom op he".
Vanaf dat punt is het aftellen en zo snel mogelijk naar de finish... Af en toe zie je stukken parcours die zoveel lijken op het begin dat ik twijfel loop ik nog wel goed loop maar alles staat gewoon perfect aangegeven. Als ik dan eindelijk teammaatjes Michel Buijck en Tim van den Broeke langs de kant zie staan is het besef er, ik ga hier gewoon de eerste Nederlands Kampioen trailrunning worden!
Een mooiere seizoensafsluiter kon ik me niet bedenken, nu rust....
Hoewel.... begin december Houffatrail, ik heb er al weer zin in!
Resultaten Nederlands Kampioenschap Trailrunning
Foto's: Erik van Leeuwen / AtletiekUnie