‘Hi Timo, do you have plans for the weekend? You should start running seriously!
I'm very glad to announce to you that the management of Tor des Geants has assigned to you a Wild Card for the 2015 edition.’
Het is april 2015 als ik dit mailtje ontvang van de organisatie van de Tor des Geants. Tot die tijd had ik überhaupt nooit de ambitie om 330 kilometer en 24.000 hoogtemeters non-stop achter elkaar af te leggen. Als veelzijdig bergsporter – behalve trailend, trek ik er graag ook op uit voor een trektocht met de rugzak, op de mountainbike, gezekerd aan een klimtouw of hangend aan een paraglider – ben ik graag zo lang en zo veel mogelijk in de bergen. Dus in die zin zou een deelname aan de TDG daarin prima passen. Er zijn jaarlijks zo’n 2.500 man die hopen op een startbewijs, terwijl er maar 700 mogen meedoen. En ze willen mij als redacteur gewoon een startbewijs geven, zo’n kans laat je toch niet liggen!
Toch zeg ik mijn deelname niet direct toe. Het is nogal een afstand. De langste meerdaagse race die ooit heb gedaan, was voor mij de TransAlpine Run in 2011. Ook daarbij kwam mijn deelname toen vrij onverwachts, vier dagen voor de start werd ik gebeld of ik voor iemand kon invallen. Maar ja, dit is anders. De TransAlpine Run zijn etappes, de TDG gaat dag en nacht door. En juist met de nacht heb ik niet zoveel. Het zijn de landschappen die mij telkens weer naar de bergen doen trekken. Uit het genieten haal ik mijn motivatie. Maar ’s nachts zie je niets. Zeker niet als het zoals dit jaar nieuwe maan is. Dan is je wereldje van acht uur ’s avonds tot zeven uur ’s morgens niet groter dan de bundel van je Petzl. En kun je nog genieten als je al zestig uur aan het draven bent door de bergen? Ik hoop het van harte, want dat is voor mij de grootste beweegreden om komende zondag bij de TDG van start te gaan. Groots genieten op een grootse race!
Volg de Tor des Géants vanaf zondag 13 sept op de Team Tecnica Facebook pagina