Afgelopen week stond ik aan de start van de Esneux trail, dat noemde ik 3 jaar terug een nieuwe parel. Toen de Esneux trail voor het eerst werd georganiseerd, werd 15km verderop in Chaudfontaine ook voor het eerst een trail georganiseerd met de toepasselijke naam Chaudfontrail. Destijds nam ik de keuze om voor Esneux te kiezen, maar dit jaar kon ik ze allebei lopen, omdat ze niet meer in elkaars vaarwater zitten. De organisator van de Chaudfontrail Jean-Francois Charlier liep zelfs de laatste 2 jaren mee in Esneux om die dan ook beide keren te winnen.
Aan organiseren zit een negatief kantje, je kan zelf niet deelnemen, maar het positieve is dat iemand met veel ervaring op de trailpaden goed weet wat deelnemers wensen. Dit was vandaag te merken. De start in de vallei van de Vesdre geeft je weinig andere opties als klimmen en dat hebben we volop mogen doen. Het vergelijken van trails is moeilijk, maar een week na elkaar en met geografisch zo weinig afstand tussen beide trails gebeurt dat toch.
De mogelijkheden zijn legio: lange klimmen, meer single-trails, veengrond, leisteen klimmen-en dalen en vooral veel hoogtemeters. Het parcours is meer veeleisend als een week eerder en dat vraagt opperste concentratie, maar je hebt desondanks door hoe schoon de natuur om je heen is. Opvallend is dat binnen een bereik van 15km en het lopen in een andere vallei (Ourthe vs. Vesdre) de route zoveel anders kan zijn. Waar Esneux een redelijk snelle trail kan worden genoemd, is Chaudfontrail voor mij een echt zware trail te noemen. Voor zover het vergelijken, nu naar de wedstrijd zelf.
Foto credits: Bas de Boer - Briefing moment bij start van de Chaudfontrail onder spoorviaduct
De start van beide afstanden, 13 en 26km, zou om 10uur plaatsvinden onder een spoorviaduct in Chaudfontaine. Er was een startlijn getrokken en direct na de start zou men een steile asfalt helling krijgen. Tijdens de briefing door Jean-Francois Charlier, sta ik aan de zijkant met Tim Pleijte te vertellen en plotseling roept hij 3-2-1 depart. Tim en ik staan verbaasd te kijken en beginnen rond een 50e plek aan de klim. Blijkbaar hadden Raymond Lotz en Raymon van de Berg zich ook laten verassen. Dit zorgde bij mij ervoor dat ik totaal niet gefocussed was op een goed resultaat, want inhalen was niet echt mogelijk en na een eerste lus van 1,5km was ik al op 2 minuten achterstand gezet. Dit is direct het enige aandachtspunt van de top georganiseerde trail, de start. Een startlijn is er om mensen achter te posteren. Nu stond iedereen daar lekker relaxed en ineens was er het vertrek.
Samen met Raymond Lotz werken we ons gestaag naar voren, zonder echt bezig te zijn met een positie, mede omdat we ook geen idee hebben waar we ons bevinden. Bij de steile passages rol ik geregeld mensen op, omdat zij wandelen en ik lekker kan blijven lopen. Vanaf 3km begint een hele mooie lange single-trail, waarbij we uitkomen op een hoogvlakte met veengrond. Je waant je al even op de Hoge Venen. Het parcours blijft vanaf dan afwisselend en wonderschoon.
Wat mij erg aansprak waren de lange haarspeld klimmen, erg steil en als Steenbok (sterrenbeeld) voelde ik me helemaal in mijn element. Ray Lotz blijkbaar ook, want hij bleef constant in mijn kielzog, maar we waren al samen aangereisd en wellicht nam hij dat samen reizen wel erg letterlijk. Bij km 13 vertelde me een vrouw dat ik 3e liep, wat me enorm verbaasde en ik riep dat Ray ook toe. Bij de daarop volgende drankpost mochten we ineens een muurtje loodrecht omhoog klimmen, een erg mooi moment. Vanaf dat moment besloten we samen te lopen en hadden we al gediscussieerd over hoe mooi het zou zijn om samen als 3e over de streep te lopen en te kijken wat de organisatie zou besluiten. We hadden nog veel lol, totdat we bij de laatste drankpost op 20km kwamen.
Foto credits: Bas de Boer - passage door de mooie weilanden
“komt daar iemand?”, zegt Raymond. “Ja, dat is Tim Pleijte”, zeg ik. Raymond en ik beginnen al te bedenken hoe we Tim gaan omkopen om die 3e plek te kunnen behouden, maar de snelle Zeeuw valt niet om te kopen. We lopen een tijdje samen op, bergop zijn we elkaars evenknie, bergaf heeft hij teveel geleerd in Limone sul Garda. Uiteindelijk loopt Tim naar de 3e plek, maar pakt hij nog bijna de 2e plek af van Jérôme Hilger-Schütz. Net als dat lijkt te lukken, valt Tim in de laatste afdaling. Gelukkig zonder erg, want hij kwam voor een laatste goede traininig met het oog op het WK Ultratrail in Annecy komende week. Hij gaf echter wel toe dat hij op het laatst nog gas had bijgegeven toen hij zag dat hij kansen had op het podium, een echt wedstrijdbeest dus.
Wie won er dan? Olivier Remacle, een lokale matadoor leidde vanaf het begin, althans buiten ons gezichtsveld, en won redelijk eenvoudig. Jérôme Hilger-Schütz werd dus 2e, Tim 3e, Raymond 4e en ik besluit een lekker gelopen trail als 5e. Voor het gemak de getallen: 24,5km 850D+ in 2u11. Deze getallen worden jullie aangeboden door mijn Garmin apparaat, alhoewel de wedstrijd 26km en 1000D+ zou zijn. Voor mijn gevoel klopt het laatste.
Onze auto was gevuld met 3 lopers, waarvan er 2 lang op podium koers zaten, maar uiteindelijk de 3e ermee ging lopen. Silvia Pepels dieselde weer ouderwets over het zware parcours en kwam als 2e bij de finish. Raymond, Silvia en ik waren erg onder de indruk van deze trailrun, schitterend en top georganiseerd, chapeau Jean-Francois Charlier. Qua parcours heb ik zelden zo’n gevarieerde route mogen lopen.
Zoals ik vorige week bij de Esneux Trail al aangaf, ideaal om aan te reizen, net onder Luik en qua afstanden (<30km) ideaal om eens een serieus zware trail mee te maken.